Dagrapport #77

Feest

Op het water. De golven dansen. De witte koppen rollen van de bergen water. Soms worden ze er keihard afgeblazen. Lachen, gieren en brullen. Dompen, slingeren en stampen. We zijn aan het af kruizen. Iets over de ene boeg en een tijdje later iets over de andere. We waren met een melkmeisje op pad maar dat ging niet meer. Weer is alles een antieke wasmachine. Gisteren bleek de spie boom die op een rail op de mast zit uit zijn baan te zijn gewipt. Tja. Dat ga je niet fixen tijdens een stormachtige periode op weg naar St. Helena. Maar het is niet echt stuk en in plaats van voor de wind dan maar af kruizen. De giek ging ook de hele tijd heen en weer. Pakweg 10 cm van de ene naar de ander kant van de ruimte die hij heeft in de schoot. Maar een van de katrollen heeft zoveel speling op zijn lager dat de schijf scheef staat en de schoot langzaam maar zeker kapot schavielt tegen de wang van de katrol. Je ziet het niet als alles in de haven lekker rustig vastligt. Giek nu dan beter gefixeerd. Een lastig karweitje met allemaal lijnen op plekken waar je ze eigenlijk niet wilt hebben.  Maar hij zit gefixeerd. Het is een goed moment om die katrol te vervangen. Op de kluslijst. Item 1 van twee.
Verder gaat het goed. Maar je zit eigenlijk de hele tijd te wachten tot er weer iets feilt. Niet omdat het allemaal slecht materieel is (integendeel) maar omdat het toch wel enorm en langdurig tekeer gaat. En dan varen we echt met een lappie. Niet met veel zeil. We doen het zoals het hoort, met behoud van man en schip. Maar het is gewoon moeilijk om te zien en allemaal te controleren welk onderdeel de volgende is. Ik heb ook gemerkt dat zodra er iets aan schort ik meteen twee of drie alternatieven zit te bedenken om het te repareren. Een soort van manier om ermee om te gaan zonder in paniek te raken, denk ik,  hetgeen ik overigens nog nooit ben geraakt. Maar het gevoel dat je iets kan overkomen terwijl je ver van de bewoonde wereld bent en je dus goed voor elkaar en het schip moet zorgen ken ik inmiddels wel. En daar zijn we met z’n tweeën ook goed in.
Morgen middag komen we in kalmer weer en kunnen we de boel weer in een betere staat brengen. Als alles blijft functioneren zal het niet veel werk zijn.
En we kunnen even niet bedenken wat het volgende onderdeel zou kunnen zijn.
Dat is een goed teken.

Grt Ton en Mark.